Maaaring hindi ako ang unang nagsulat ng ibang mga bagay sa mga sumusunod na mmm (ano ba paragraphs sa Pilipino) pero sa wari ko, malaking bahagi ng laman ng mga sumusunod na pangungusap ay siyang sinasabi ng puso ko (*naks*). Basta. Masarap magmahal ng taong mahal ka din lalo na during the times na feeling niyo soulmates kayo. Ang mahirap nga lang ay kapag nagiging routine na at magkaiba yung tingin niyo sa sitwasyon, yung kapag nawala na ang "soulmate-like feeling" hindi na ba pagmamahal yun? Hindi na nagma-matter kung sa diwa mo, alam mo na sa lahat, wala na iba na sasakto. Mahirap din kung ma-tanga bigla ang isa sainyo at i-question kung ano ang meron kayo na wala man lang basehan. Kung baga, all evidences point to only love's side and yet one chooses to doubt and look at the other side. Kungsabagay UP ako. Non-conformist daw. Confused ka? Alam ko. Ako din e. Antok na kasi ako.
Sabi nila, ang pagmamahal, dumadating sa tamang panahon. Pero kelan nga ba ang tamang panahon? Mahalaga ata ang pagmumuni-muni para marealize mo na tamang panahon na. Marunong kaya ang lahat ng tao nun?
Minsan, sinisisi ko ang sarili ko kung bakit "ngayon ko lang" malalaman na mahal ko pala ang isang tao. Pero malay ko lang pala, ngayon ko lang nalaman kasi heto na ang "tamang panahon." Some people think of being in a relationship as "just to pass time" --fling or trip lang, yung mahal mo ngayon pero bukas hindi na. Girlfriend mo ngayon pero tanggap mo na isang araw, tatawagin mo din siyan "Ex" . Makatarungan ba 'yon? Iyong iba pa, matagal nga, inaabot ng taon. Isa? Dalawa? Tatlo? Pero pagnagkasawaan na, lagi nang nag-aaway. Or may oras na ng pagkikita. Ganun ba ang pagmamahal? May iba naman tumatagal lang dahil nanghihinayang sa pinagsamahan. Meron din namang tanga na kayang magpakamatay. Meron pang iba na pinipigilan yung nararamdaman kasi high school pa lang o di kaya teenager palang. Pinipigilan kasi gusto niyang maging sila nung taong itinatangi niya sa panahong seryosohan na. 'Yung sigurado na siya sa taong gusto niyang makasama sa panghabangbuhay kumbaga "tamang panahon." Pero kelan nga ba yun?
Sabi nila kung para sayo talaga siya, ilang taon man kayo hindi magkita, ilang tao man ang sabihin niyang minahal niya, gaano man siya kalayo o karami ng hadlang, magkikita pa rin kayo kung talagang para kayo sa isa't isa. Sabi din nila ang pag-ibig, kusang dumarating at hindi hinahanap. So kung totoo ang mga ito, bakit ganito tayo?
Gusto ko lang hiramin ang 'quote' na ito na made tusok-tusok my heart kasi reminded me of *secret*: "I dont care how many lips you have kissed. I don't care how many women you've embraced. I don't care how many ladies heard you say you love them . All I care about is the future...Not to be you're first but to be your last." Oo nga't nasabi na natin ito, not the exact words but the exact thoughts. Pero kaya pa kayang sabihin ulit and really mean it?
Habang buhay, may pag-asa.... Pasensiya na. Antok na ako. Tulog na tayo.
Sabi nila, ang pagmamahal, dumadating sa tamang panahon. Pero kelan nga ba ang tamang panahon? Mahalaga ata ang pagmumuni-muni para marealize mo na tamang panahon na. Marunong kaya ang lahat ng tao nun?
Minsan, sinisisi ko ang sarili ko kung bakit "ngayon ko lang" malalaman na mahal ko pala ang isang tao. Pero malay ko lang pala, ngayon ko lang nalaman kasi heto na ang "tamang panahon." Some people think of being in a relationship as "just to pass time" --fling or trip lang, yung mahal mo ngayon pero bukas hindi na. Girlfriend mo ngayon pero tanggap mo na isang araw, tatawagin mo din siyan "Ex" . Makatarungan ba 'yon? Iyong iba pa, matagal nga, inaabot ng taon. Isa? Dalawa? Tatlo? Pero pagnagkasawaan na, lagi nang nag-aaway. Or may oras na ng pagkikita. Ganun ba ang pagmamahal? May iba naman tumatagal lang dahil nanghihinayang sa pinagsamahan. Meron din namang tanga na kayang magpakamatay. Meron pang iba na pinipigilan yung nararamdaman kasi high school pa lang o di kaya teenager palang. Pinipigilan kasi gusto niyang maging sila nung taong itinatangi niya sa panahong seryosohan na. 'Yung sigurado na siya sa taong gusto niyang makasama sa panghabangbuhay kumbaga "tamang panahon." Pero kelan nga ba yun?
Sabi nila kung para sayo talaga siya, ilang taon man kayo hindi magkita, ilang tao man ang sabihin niyang minahal niya, gaano man siya kalayo o karami ng hadlang, magkikita pa rin kayo kung talagang para kayo sa isa't isa. Sabi din nila ang pag-ibig, kusang dumarating at hindi hinahanap. So kung totoo ang mga ito, bakit ganito tayo?
Gusto ko lang hiramin ang 'quote' na ito na made tusok-tusok my heart kasi reminded me of *secret*: "I dont care how many lips you have kissed. I don't care how many women you've embraced. I don't care how many ladies heard you say you love them . All I care about is the future...Not to be you're first but to be your last." Oo nga't nasabi na natin ito, not the exact words but the exact thoughts. Pero kaya pa kayang sabihin ulit and really mean it?
Habang buhay, may pag-asa.... Pasensiya na. Antok na ako. Tulog na tayo.
